Η αξιοπρέπεια και η ισότιμη συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία (ΑμεΑ) στην κοινωνική ζωή δεν αποτελούν επιλογή ούτε πράξη φιλανθρωπίας, συνιστούν θεμελιώδη δικαιώματα κατοχυρωμένα από το Σύνταγμα και διεθνείς συμβάσεις. Κι όμως, ακόμη και σήμερα, η πρόσβαση των συμπολιτών μας με κινητικές δυσκολίες στη θάλασσα συναντά εμπόδια που μαρτυρούν την έλλειψη ουσιαστικού σεβασμού και πρόνοιας.
Σε πολλές παραλίες, στην Περιφέρεια Ρεθύμνου, τοποθετούνται ειδικά μηχανήματα αυτόνομης πρόσβασης (SEATRAC ή αντίστοιχα συστήματα), τα οποία επιτρέπουν σε άτομα με κινητικά προβλήματα να απολαμβάνουν το θαλάσσιο μπάνιο με ασφάλεια και αυτονομία. Ωστόσο, η εγκατάσταση αυτών των υποδομών δεν είναι αρκετή από μόνη της. Η συντήρηση, η συνεχής λειτουργικότητα και η ενημέρωση των πολιτών για τη χρήση τους αποτελούν αδιαπραγμάτευτες υποχρεώσεις των Δήμων και των φορέων διαχείρισης.
Δυστυχώς, παρατηρείται το φαινόμενο ορισμένοι Δήμοι να τοποθετούν τα μηχανήματα πρόσβασης για λόγους εντυπώσεων, χωρίς να μεριμνούν για την τακτική συντήρηση, τον έλεγχο καλής λειτουργίας και την άμεση αποκατάσταση βλαβών. Έτσι, οι υποτιθέμενες «παροχές προσβασιμότητας» καταλήγουν να είναι άχρηστες, στερώντας από τους δικαιούχους τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν τον δημόσιο χώρο όπως όλοι οι υπόλοιποι.
Οι άνθρωποι με κινητικές δυσκολίες έχουν το ίδιο δικαίωμα στην ψυχαγωγία, την ξεκούραση και την επαφή με τη φύση. Όταν ένα μηχάνημα τοποθετείται σε παραλία, πρέπει να υπάρχει και η αντίστοιχη δέσμευση για την αδιάλειπτη λειτουργία και συντήρησή του. Ο σεβασμός αποδεικνύεται στην πράξη, όχι μόνο στις ανακοινώσεις και στις φωτογραφίες εγκαινίων.
Η πολιτεία, η τοπική αυτοδιοίκηση και όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς οφείλουν να αντιληφθούν ότι η πλήρης προσβασιμότητα δεν είναι παραχώρηση – είναι ζήτημα ισότητας και δικαιοσύνης.
Περισσότερος σεβασμός στα ΑμεΑ. Περισσότερη υπευθυνότητα. Γιατί η αξιοπρέπεια δεν μπορεί να περιμένει.
