Μεγαλωμένος στα ορεινά του Μυλοποτάμου, εκεί όπου ανήκουν τα Βορίζια, ο Ηρακλής Νύκταρης μιλάει στην εκπομπή «Πρώτη Λέξη» του protothema.gr και τον Αντώνη Σρόιτερ για τη φονική συμπλοκή, τις βεντέτες, τους άγραφους νόμους, τα όπλα και την Αστυνομία.
Έχει φάει 37 σφαίρες και έχει ζήσει. Έχει περάσει από τις περισσότερες φυλακές της χώρας. Ήταν για χρόνια στον κόσμο της παρανομίας και της νύχτας. Υποστηρίζει πως εδώ και πολλά χρόνια έχει ξεκόψει, αν και η Αστυνομία, όπως λέει, εξακολουθεί να τον καταδιώκει. Είναι από τα ορεινά του Μυλοποτάμου, τα Λιβάδεια.
Η κορυφή του Ψηλορείτη χωρίζει το χωριό του από τα Βορίζια της μεγάλης βεντέτας. Ξέρει και τις δύο αντίπαλες οικογένειες και έχει κουμπαριές και με τις δύο πλευρές.
Ο Ηρακλής Νυχτάρης δηλώνει σήμερα νομοταγής επιχειρηματίας. Το αν είναι, το ξέρει μόνο εκείνος. Το βέβαιο είναι όμως ότι ξέρει, όσο λίγοι, τους άγραφους κανόνες στα ορεινά του Μυλοποτάμου, τις ιστορίες πίσω από τις βεντέτες, τις διαφορές και τους σασμούς. Και σήμερα μιλάει για όλα. Ακόμη και για τις επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ.
Όπως λέει, ο κύκλος του αίματος άνοιξε από μια κακιά στιγμή. Αν η αστυνομία είχε πάει αμέσως στα Βορίζια όταν την κάλεσαν οι κάτοικοι, τίποτα δεν θα είχε συμβεί.
«Είναι χιλιάδες οι κόντρες και οι διαφορές οικογενειών στα χωριά της Κρήτης», λέει. «Δεν βγαίνουν όμως όπλα κάθε μέρα». Για κάθε αφορμή, κάθε ασήμαντο πολλές φορές λόγο, οι Κρητικοί -λέει- στα χωριά τσακώνονται μεταξύ τους.
Οι μισοί δεν μιλάνε με τους άλλους μισούς. «Είναι στο DNA μας να στραβώνουμε με το παραμικρό. Αλλά μόνο μεταξύ μας. Με τους επισκέπτες είμαστε οι πιο φιλόξενοι στον κόσμο».
Πιστεύει πως ό,τι μέτρα και αν ανακοινώσει η Αστυνομία, όσες έρευνες και αν κάνει, οι Κρητικοί στα ορεινά δεν θα αφήσουν ποτέ τα όπλα τους. Ο ίδιος έχει τρία. Και δεν θα τα παρέδιδε ποτέ. Τα όπλα πάντως, λέει, μένουν στα σπίτια. Λίγοι είναι εκείνοι που κυκλοφορούν οπλισμένοι. Όπως και λίγοι πλέον ρίχνουν μπαλωθιές.
Μιλάει για τους άγραφους κανόνες που ισχύουν στα ορεινά χωριά. Εκεί όπου, αν θέλεις μια κοπέλα από άλλη οικογένεια, πρέπει να ζητήσεις το χέρι της από τον πατέρα ή τον αδερφό της και μετά να την πλησιάσεις. Αλλιώς κάνεις ατιμία. Και η ατιμία πληρώνεται με αίμα. Κανόνας είναι και ο σεβασμός στον αρχηγό της οικογένειας. Εκεί, οι μικροί ακούν ακόμη τον πατέρα. Και ευτυχώς που τον ακούν, γιατί το αίμα τους βράζει.
«Οι μικροί είναι που κάνουν τις βλακείες μεταξύ τους και αρχίζουν οι σκοτωμοί. Και οι μεγάλοι προσπαθούν να τους κρατήσουν».
Όσο για τις γυναίκες, πολλές φορές είναι εκείνες που προκαλούν καβγάδες και βεντέτες. «Άλλες ηρεμούν τους άντρες τους», και άλλες, λέει, «τους σπρώχνουν στο κακό».
Εξηγεί πώς γίνονται οι σασμοί, ποιοι είναι οι μεσίτες που λύνουν τις διαφορές και τι ρόλο παίζει ο λόγος τιμής. Και δείχνει πώς μπορεί κάποιος να συνεννοηθεί με τους Κρητικούς.
«Παλεύουν χρόνια να μας βάλουν ανεμογεννήτριες στον Ψηλορείτη. Και αντί να έρθουν να πιάσουν τα σόγια, ήρθαν με το ζόρι να τις βάλουν. Τώρα έμαθαν όμως. Δεν τις βάζουν, γιατί ξέρουν ότι θα τις τινάξουν στον αέρα».
Στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και τις επιδοτήσεις, τα ορεινά χωριά είναι, λέει, τα αδικημένα. «Εκεί έχεις χίλια ζώα και έγραφαν ότι έχεις 200. Άγραφοι άνθρωποι οι περισσότεροι, δεν ήξεραν. Τα λαμόγια που έκλεβαν τα ΑΦΜ και έπαιρναν τα εκατομμύρια ήταν στις πόλεις».https://www.protothema.gr/
