Η Αίγυπτος τότε είχε αποδεχθεί και αναγνωρίσει ρητά τη Μονή ως τον νόμιμο ιδιοκτήτη της περιουσίας της.
Το 2002 η Αίγυπτος σε απόλυτη συνεργασία με τους μοναχούς της Μονής Σινά ζητούσαν επίσημα από την Unesco να αναγνωρίσει την περιοχή ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς αναγνωρίζοντας μεταξύ άλλων τον μοναστικό χαρακτήρα της περιοχής.
Ωστόσο, όλα φαίνονται να αλλάζουν καθώς δικαστήριο της Αιγύπτου – και μάλιστα σε δεύτερο βαθμό – αμφισβητεί το καθεστώς στην περιοχή, αλλά και τον νόμιμο ιδιοκτήτη, την Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης του Σινά.
Όλα άλλαξαν όταν η περιοχή άρχισε να γίνεται πόλος έλξης από χιλιάδες προσκυνητές – και όχι μόνο – περίπου το 2015. Τότε έγιναν και οι πρώτες προσφυγές στη δικαιοσύνη. Δέκα χρόνια μετά και παρά τις διαβεβαιώσεις και τις συμφωνίες ανάμεσα στον πρόεδρο της Αιγύπτου, Αλ Σίσι και του Έλληνα πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, όλα φαντάζουν μετέωρα.
Η νέα απόφαση του δικαστηρίου χαρακτηρίζει όλους τους χώρους αρχαιολογικούς και επιτρέπει την χρήση τους για θρησκευτικούς λόγους για όσο διάστημα οι μοναχοί βρίσκονται στο σημείο υπό τον αρχιεπίσκοπο Διαμανό. Η απόφαση δεν έχει δημοσιοποιηθεί και γίνονται μόνο εικασίες για το μέλλον των μοναχών στο σημείο αλλά και τη διατήρηση του θρησκευτικού και προσκυνηματικού χαρακτήρα της Μονής.
Το κείμενο του 2002
Το κείμενο που είχε κατατεθεί στην Unesco και ήταν αποτέλεσμα διακανονισμού μεταξύ Αιγύπτου και Μονής – και τη συμμετοχή της Ελλάδας. Σε αυτό η Αίγυπτος αναγνωρίζει την ιδιοκτησία της Μονής: «Η Μονή αποτελεί ιδιοκτησία της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας και ανήκει στην Αρχιεπισκοπή του Σινά. Υπό το ιεραρχικό σύστημα της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, είναι αυτοδιοικούμενη και ανεξάρτητη, υπό τη διοίκηση του Ηγουμένου, ο οποίος φέρει τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου».
Το κείμενο της UNESCO κατοχυρώνει την προστασία όχι μόνο των κτηρίων, αλλά και της μοναστικής ζωής, θέτοντας και περιορισμούς στην αξιοποίηση ολόκληρης της περιοχής: «Επιπλέον, δεν προστατεύονται μόνο τα ίδια τα κτήρια, αλλά – και πιο σημαντικό – προστατεύεται η μοναστική ζωή εντός των τειχών της Μονής, ενώ η ζωή σε ολόκληρη την περιοχή αναπτύσσεται επίσης, όσο το δυνατόν περισσότερο, μέσω ενός αυστηρού σχεδίου διαχείρισης».
Διαβάστε το κείμενο της Unesco
Τότε η Αίγυπτος με Προεδρικό Διάταγμα της Αιγύπτου αναγνώρισε την «Αιγυπτιακής Νομικά Αυτοδιοικούμενης Θρησκευτικής Αρχής της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας» ως «νομικού επόπτη» του μνημείου. Ορίζεται επίσης ότι η διαχείριση της περιοχής ανήκει στον Τομέα Προστασίας της Φύσης της Αιγυπτιακής Υπηρεσίας Περιβαλλοντικών Υποθέσεων (EEAA), του Υπουργείου Περιβάλλοντος, ως υπεύθυνο όμως μόνο για «την διατήρηση και διαχείριση του φυσικού τοπίου και των βιοτικών του στοιχείων, καθώς και για ορισμένες κοινωνικοοικονομικές δραστηριότητες που σχετίζονται με τη βιώσιμη ανάπτυξη της Βεδουινικής κοινότητας».
PATRIS.GR
