Ακολούθησε τρισάγιο στην Αργυρά Ακτή. Κάποιοι από τους παρευρισκόμενους συγγενείς των θυμάτων, φώναζαν πως ζητούν δικαίωση για τα θύματα, τονίζοντας πως το «Μάτι δεν είναι καταβόθρα νεκρών».
Την ώρα που η κοινή γνώμη συνταράσσεται από τις αποκαλύψεις για τη φωτιά στο Μάτι, σήμερα το πρωί τελέστηκε μνημόσυνο για τα 102 θύματα δύο χρόνια μετά τη φονική πυρκαγιά.
Η σιωπή και η θλίψη κυριάρχησαν στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μάτι. Λόγω των μέτρων για τον κοροναϊό, στον ναό δεν επιτράπηκε η είσοδος σε πολλά άτομα.
Η Θεία Λειτουργία και η επιμνημόσυνη δέηση τελέστηκε από Μητροπολίτη Κηφισίας Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κύριλλο, παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου.
Παρόντες ήταν οι Δήμαρχοι Ραφήνας και Μαραθώνα κ.κ. Μπουρνούς και Τσίρκας, Γκικάκη και Χρυσοφώτης από τον Οργανισμό Λιμένος Ραφήνας, ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος & Ενέργειας Δημ. Οικονόμου, εκπρόσωποι του Δημοτικού Συμβουλίου Μαραθώνα, οι Αντιπεριφερειάρχες Αυγερινός και Πέππας, διασώστες και αρκετός κόσμος.
Ακολούθησε τρισάγιο στην Αργυρά Ακτή. Κάποιοι από τους παρευρισκόμενους συγγενείς των θυμάτων, φώναζαν πως ζητούν δικαίωση για τα θύματα, τονίζοντας πως το «Μάτι δεν είναι καταβόθρα νεκρών».
Σακελλαροπούλου: Δύο χρόνια μετά δεν έχουμε ξεχάσει και δεν θα μπορέσουμε να ξεχάσουμε
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωσε τα εξής:
«Η πυρκαγιά στο Μάτι υπήρξε τραγωδία αδιανόητη για μια σύγχρονη ευνομούμενη πολιτεία. Δυο χρόνια αργότερα δεν έχουμε ξεχάσει και δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ξεχάσουμε.
Κάθε φορά που φέρνουμε στο νου μας τις τραγικές εκείνες ημέρες της πυρκαγιάς, νιώθουμε οδύνη γι’ αυτούς που χάθηκαν και, ταυτόχρονα, βαθύτατο σεβασμό για την αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετώπισαν απλοί πολίτες την απώλεια των ανθρώπων τους, το ρήμαγμα των σπιτιών τους, το σάρωμα της καθημερινότητάς τους. Και νιώθουμε βαθύτατα την ευθύνη απέναντί τους.
Είμαστε εδώ για να δηλώσουμε την αλληλεγγύη μας στους πυρόπληκτους,να υπογραμμίσουμε την ανάγκη για ουσιαστική περιφρούρηση του φυσικού και αστικού μας περιβάλλοντος από τις φυσικές καταστροφές, αλλά κυρίως, πρώτιστα, για να τιμήσουμε τη μνήμη αυτών που χάθηκαν τόσο άδικα. Δεν είναι πια κοντά μας, μα είναι ριζωμένοι στη μνήμη μας.»
