Με την ξηρασία να αποτελεί αρνητικό παράγοντα και το έντομο του δάκου να συνεχίζει να απειλεί την ποιότητα, η παραγωγή του ελαιόλαδου στην Κρήτη αναμένεται φέτος να κυμανθεί λίγο πιο κάτω από τον συνήθη μέσο όρο των περίπου 85 χιλιάδων τόνων.
Όμως η δακοκτονία όχι μόνο δεν ολοκληρώθηκε αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων οι παραγωγοί καλούνται να προβούν μόνοι τους σε ανάλογους ψεκασμούς, καθώς λόγω των καιρικών συνθηκών που επικρατούν οι πληθυσμοί του δάκου αυξάνονται ραγδαία και απειλείται σοβαρά η παραγωγή.
Αυτό επισημαίνει ο Επιστημονικός Σύμβουλος του Συνδέσμου Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης Δρ Νικόλαος Μιχελάκης, μιλώντας στην εφημερίδα «Ρέθεμνος».
Προ των πυλών της φετινής ελαιοκομικής περιόδου, οι παραγωγοί βιώνουν για ακόμα μια χρονιά τις ίδιες αγωνίες, στις οποίες περιλαμβάνονται και αυτές των τιμών που θα επικρατήσουν. Βεβαίως, το τελευταίο χρονικό διάστημα η τιμή του λαδιού ανέβηκε στα περίπου 4,5 ευρώ μετά από αρκετούς μήνες στασιμότητας γύρω από τα 4 ευρώ, ωστόσο, κανένας δεν μπορεί να προβλέψει το πως θα εξελιχθούν τα δεδομένα στην αγορά τους επόμενους μήνες.
Οι ελαιοπαραγωγοί ετοιμάζονται πάντως για την συλλογή του ελαιόκαρπου, τα εργοστάσια προετοιμάζονται κατάλληλα και το βλέμμα στρέφεται κυρίως στα καιρικά φαινόμενα με την ευχή να έρθουν οι βροχές που χρειάζεται η ελιά στις επόμενες ημέρες και να πέσουν οι θερμοκρασίες για να πεθάνει το έντομο που απειλεί την σοδειά τους.
Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΑΚΟΠΡΟΣΒΟΛΩΝ
«Η παραγωγή του ελαιόλαδου από τις εκτιμήσεις και των υπηρεσιών που έχουν γίνει γνωστές, αλλά και των παραγωγών και των παραγόντων του αγροτικού χώρου είναι ότι η δεν θα είναι τόσο πολύ χαμηλή αλλά ούτε πολύ υψηλή. Αναμένεται κάτω από τον μέσο όρο που παράγεται στην Κρήτη. Δηλαδή, περίπου στον επίπεδο των εβδομήντα χιλιάδων τόνων».
Αυτό δήλωσε ο Νίκος Μιχελάκης για να επισημάνει, ότι «Η μέση παραγωγή της Κρήτης είναι πάνω από 80 με 85 χιλιάδες τόνους. Άρα έχουμε μία παραγωγή μειωμένη σε σχέση με τη μέση παραγωγή κατά ένα ποσοστό».
Ωστόσο, το μείζον ζήτημα παραμένει ο δάκος καθώς καταγράφεται έξαρση των δακοπληθυσμών το τελευταίο χρονικό διάστημα. Συγκεκριμένα ο Δρ Μιχελάκης τόνισε στην εφημερίδα «Ρέθεμνος»: «Πρόβλημα είναι το πώς θα εξελιχθεί από πλευράς ποιότητας η παραγωγή αυτή. Και όταν λέμε πλευράς ποιότητας εννοούμε το αν δεχτεί δακοπροσβολές, που όπως φαίνεται θα είναι σε μεγάλο βαθμό, οι οποίες θα μειώσουν την ποιότητα.
Σύμφωνα με αυτά που αναφέρονται από υπηρεσίες και γράφονται από τη πλευρά των δηλώσεων των παραγωγών, αλλά και όσες πληροφορίες εμείς έχουμε, φαίνεται ότι ο δάκος βρίσκεται τις μέρες αυτές σε έξαρση. Έχουμε υψηλούς πληθυσμούς δάκου σε όλη την Κρήτη.
Αυτό σημαίνει ότι εφόσον ο καιρός είναι, που φαίνεται να είναι ευνοϊκός για τον δάκο από εδώ και εξής, δηλαδή δεν θα έχουμε πλέον καύσωνες ισχυρούς οι οποίοι τον εμποδίζουν, ούτε δεν θα έχουμε επίσης πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, οι οποίες τον εμποδίζουν, αν έχουμε μέσες θερμοκρασίες, η επίθεση του δάκου θα είναι πολύ αποτελεσματική γι’ αυτόν και πολύ σε βάρος των παραγωγών, θα έχουμε δηλαδή ζημιές. Αυτό είναι δεδομένο».
Συνεχίζοντας πάνω στην μεγάλη απειλή για την φετινή παραγωγή ο Δρ Νίκος Μιχελάκης, επισήμανε, ότι «Οι υπηρεσίες, διαβλέποντας ότι υπάρχει αυτός ο κίνδυνος, και έχοντας υπόψη ότι δεν διαθέτουν φάρμακα για να κάνουν έστω τους τελευταίους ψεκασμούς, οι οποίοι θα μπορούσαν να μετριάσουν κάπως το πρόβλημα, έχουν ανακοινώσει ότι οι παραγωγοί πρέπει στο εξής οι ίδιοι να προσέξουν να ασχοληθούν με την προστασία του ελαιοκάρπου. Αυτό όμως στην πράξη τι σημαίνει;
Ο παραγωγός δεν μπορεί να κάνει, ή δεν πρέπει να κάνει, δολωματικούς ψεκασμούς όπως κάνει η υπηρεσία, γιατί η έννοια του δολωματικού ψεκασμού είναι να είναι γενικός, να εφαρμόζεται δηλαδή σε όλους τους ελαιώνες, και να εφαρμόζεται προφανώς στην ώρα του. Αυτά τα δύο δεν μπορεί να τα κάνει ένας μεμονωμένος παραγωγός γιατί δεν έχουν έννοια.
Γιατί γύρω του οι άλλοι δεν θα τα κάνουνε, επομένως είναι άσκοπο. Άρα ο παραγωγός ο μεμονωμένος, αν πρέπει να λάβει μέτρα, τα μόνα που τον σώζουν είναι οι λεγόμενοι ψεκασμοί καλύψεως. Έτσι τους λέμε στην γλώσσα τη γεωπονική. Γιατί ακριβώς καλύπτουν ολόκληρο το δέντρο και μαζί εννοείται και τον ελαιόκαρπο και επομένως το φάρμακο με το οποίο ψεκάζεται το δέντρο διεισδύει τελικά μέσα στον ελαιόκαρπο για να σκοτώσει το σκουλήκι-δάκο.
Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι επομένως μπορεί να μπει και στο ελαιόλαδο και να καταλήξει σε υπολείμματα φαρμάκων μέσα στο λάδι. Αυτό επομένως είναι μια συνέπεια αναμενόμενη: η ύπαρξη υπολειμμάτων στο ελαιόλαδο και από την άλλη μεριά ο εξαναγκασμός των παραγωγών να κάνουν ψεκασμούς καλύψεως οι οποίοι και δαπανηροί είναι και επικίνδυνοι.
Από την πλευρά μας βλέπουμε ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη. Και για αυτό θα ξαναπούμε θα επαναλάβουμε αυτά που έχουμε πει και κατά καιρούς, ότι η δρακοκτονία η κρατική πρέπει να αναδιοργανωθεί πλήρως. Δεν μπορεί με το σύστημα το οποίο σήμερα εφαρμόζεται να ανταποκριθεί στις περιστάσεις».
Ο ίδιος κατέληξε λέγονας: «Δεν είναι δυνατό και λογικό και φυσιολογικό, το κράτος ολόκληρο, να φτάνει στο τέλος της δρακοκτονίας, η περίοδος, όπως τώρα, γιατί τελείωσε η περίοδος και σε λίγο αρχίζει η συγκομιδή και τότε να λέει ότι δεν μπόρεσα όλο τον χρόνο να αγοράσω τα πράγματα, και φταίει το συμβούλιο επικρατείας, επικαλούνται τα κείμενα των υπηρεσιών, ή δεν ξέρω τι άλλο φταίει.
Το κράτος, νομίζω, ότι μπορεί να βρει τη λύση αν θέλει και να αγοράσει τα φάρμακα στην ώρα που πρέπει, να είναι δηλαδή στα χέρια των παραγωγών το Μάιο και όχι να τελειώνει ο χρόνος και να μην υπάρχουνε φάρμακα και να ψεκάζουμε με της προηγούμενης περιόδου».
Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΤΙΜΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΔΙΑΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ
Όπως, τόνισε ο Δρ Νίκος Μιχελάκης, οι τιμές τον τελευταίο καιρό ανανήψαν ελαφρώς. Πήγανε στα τεσσεράμισι ευρώ, μερικές φορές πλησιάσανε και τα πέντε ευρώ στην Κρήτη ενώ στην Πελοπόννησο ακόμα πιο πάνω.
Σχετικά με το πως θα κυμανθούν αυτές τις ημέρες οι τιμές ο επιστημονικός σύμβουλος του ΣΕΔΗΚ δήλωσε: «Αυτό οφείλεται βέβαια στο ότι και στην Ισπανία υπάρχει μία ανάλογη αύξηση γιατί φαίνεται ότι εμείς στην πράξη ακολουθούμε την Ισπανία και όχι την Ιταλία, η οποία έχει διπλάσιες και παραπάνω τιμές από την Ιταλία, την Ισπανία και την Ελλάδα.
Οι τιμές λοιπόν στην Ισπανία είναι παρόμοιες με την Ελλάδα, δηλαδή είναι το τεσσεράμισι και πέντε ευρώ ανά κιλό, εννοούμε πάντα το έξτρα παρθένο καλής ποιότητας, γιατί τα άλλα λάδια έχουνε άλλες τιμές. Στην Ιταλία οι τιμές είναι διπλάσιες, δηλαδή φτάνουν 8, 9 και 10 ευρώ. Τώρα ποιοι είναι οι λόγοι, να μην τους αναλύσουμε βαθύτερα, ότι οι Ιταλοί είναι πολύ πιο συστηματικοί εις την διάθεση του προϊόντος.
Δεν τον διαθέτουν το προϊόν όπως εμείς, που επί χρόνια το διαθέτουμε χύμα, τους Ιταλούς, οι οποίοι θα το πουλήσουν στην συνέχεια εμφιαλωμένο με τα δικά τους ονόματα. Δηλαδή, μεταφέρουμε ένα μέρος του κέρδους μας στους ξένους. Αυτό είναι γνωστό. Δεν μπορέσαμε- δεν υπήρξε η βούληση, η πολιτική, δεν υπήρξε η θέληση των ανθρώπων, βρήκαν σαν εύκολη λύση το χύμα και φτάσαμε σε αυτό το σημείο να περιμένουμε αν θα έρθουν οι Ιταλοί».
Για ακόμα μια φορά ο γνώστης της αγοράς του ελαιόλαδου, μιλώντας στην εφημερίδα μας τόνισε τους σοβαρούς κινδύνους που απειλούν την τοπική παραγωγή λέγοντας τα εξής:
«Κρούω τον κώδωνα του κινδύνου γιατί φτάσαμε πλέον εις το χείλος του γκρεμού. Δεν πρέπει να μιλάμε πια μόνο για τυποποίηση αλλά για τυποποίηση και εξαγωγές. Γιατί στον περίγυρό μας εμφανίζονται κίνδυνοι που δεν υπήρχαν παλαιότερα. Οι κίνδυνοι αυτοί είναι μεγάλοι και φοβεροί, οι οποίοι αποκλείουν την επιβίωση του χύμα στο εξής.
Ποιοι είναι οι κίνδυνοι; Είναι η Τουρκία και η Τυνησία. Και οι δύο ισχυρίζονται ότι κατέλαβαν τη δεύτερη θέση παγκοσμίως στην παραγωγή, και την έχουν σε μεγάλο βαθμό. Η μία έχει προνομιακές εισαγωγές, δηλαδή επιτρέπεται νόμιμα από την Ευρωπαϊκή Ένωση η εισαγωγή από την Τυνησία κάποιων ποσοτήτων, οι οποίες όμως είναι ανεξέλεγκτες.
Λένε για 50 χιλιάδες τόνους, αλλά οι 50 στην πράξη μπορεί να γίνουνε και 80 και 90 και 100, γιατί τα πράγματα δεν ελέγχονται πλήρως. Και από την άλλη μεριά η Τουρκία, η οποία ισχυρίζεται ότι έχει μεγάλη παραγωγή. Πιθανότατα παίρνει και ένα μέρος της παραγωγής της Συρίας, αλλά αυτό δεν εμφανίζεται γιατί η Συρία έχει άλλο καθεστώς και άλλο έχει η Τουρκία, έχει ένα ειδικό καθεστώς, εμπορικό καθεστώς με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν είναι τελείως αβαθμολόγητη, αλλά οι δασμοί της είναι πολύ μικροί και αυτό θα πρέπει να το δούμε, να το δει η Ελληνική Κυβέρνηση, ότι θα πρέπει μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση να το συζητήσουν και ότι αν θέλουν να προστατεύσουν τους Έλληνες ελαιοπαραγωγούς πρέπει να βάλουν δασμούς όπως κάνει και ο Τραμπ, δασμούς στην εισαγωγή των λαδιών από τρίτες χώρες. Και οι δασμοί αυτοί να εφαρμόζονται.
Αν αυτό δεν γίνει, και αν εμείς από την άλλη μεριά δεν προχωρήσουμε στην τυποποίηση και εξαγωγές, και τονίζω τη δεύτερη λέξη περισσότερο, εξαγωγές τυποποιημένες, τότε τα πράγματα από εδώ και στο εξής θα γίνονται χειρότερα για την ελαιοκομία της Κρήτης και της Ελλάδος».https://www.rethemnosnews.gr/authors/manoysos-klados
