Οι ευρωπαίοι παραγωγοί αναζητούν εναλλακτικές αγορές εν μέσω δασμών Τραμπ
Σε αναζήτηση εναλλακτικών αγορών, βρίσκονται οι Ευρωπαίοι εξαγωγείς ελαιολάδου, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις των αυξημένων δασμών στις ΗΠΑ, κάτι που θα μπορούσε να τους θέσει σε μειονεκτική θέση σε σύγκριση με την Τουρκία και την Τυνησία. Παρά τις προσπάθειες επέκτασης στην Ασία, συμπεριλαμβανομένης της Ινδίας και της Κίνας, οι ειδικοί πιστεύουν ότι η αργή υιοθέτηση του ελαιολάδου στις ασιατικές κουζίνες δεν θα είναι αρκετή για να αντισταθμίσει τις χαμένες πωλήσεις στις ΗΠΑ, καθώς οι πολιτισμικές γαστρονομικές προτιμήσεις παραμένουν ένα σημαντικό εμπόδιο στην αυξημένη κατανάλωση.
Επί του παρόντος, τα περισσότερα αγαθά που εισάγονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, συμπεριλαμβανομένων των επιτραπέζιων ελιών και του ελαιολάδου, υπόκεινται σε δασμό 10%. Ο δασμός αυτός θα μπορούσε να αυξηθεί στο 20% στις 8 Ιουλίου, εάν οι δύο πλευρές δεν συμφωνήσουν σε παράταση ή δεν καταλήξουν σε συμφωνία. Και να αυξηθεί ακόμα περισσότερο, αν ο Τραμπ πραγματοποιήσει τις απειλές του για επιβάρυνση 50%, με ισχύ από την 1η Ιουνίου.
Οι Ευρωπαίοι εξαγωγείς ελαιολάδου δήλωσαν ότι αυτό θα τους έθετε μειονεκτική θέσε σε σύγκριση με την Τουρκία και την Τυνησία. Και οι δύο χώρες αναμένεται να συνεχίσουν να έχουν δασμό 10% στις εξαγωγές τους προς τις ΗΠΑ.
Το εμπόριο με τις ΗΠΑ
Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ, οι Ηνωμένες Πολιτείες εισήγαγαν ελαιόλαδο αξίας 1,5 δισεκατομμυρίου δολαρίων από την Ιταλία , την Ισπανία και την Ελλάδα το 2023, το τελευταίο έτος για το οποίο υπάρχει πλήρες σύνολο δεδομένων.
Συνολικά, οι ΗΠΑ εισήγαγαν ελαιόλαδο αξίας 2,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων εκείνο το έτος, συμπεριλαμβανομένων 428 εκατομμυρίων δολαρίων από την Τουρκία και την Τυνησία.
Ενώ οι Ευρωπαίοι παραγωγοί έχουν κάνει διείσδυση στην Ινδία , την Κίνα και άλλες περιοχές της Ασίας εδώ και χρόνια, ο Christopher Clague, ανεξάρτητος εμπορικός σύμβουλος με έδρα τη Μαλαισία και αναπληρωτής συνεργάτης στο Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών, πιστεύει ότι οι βραχυπρόθεσμες ευκαιρίες είναι περιορισμένες.
«Ό,τι κι αν χάνουν οι Ευρωπαίοι παραγωγοί λόγω των αμερικανικών δασμών, δεν πρόκειται να το αντισταθμίσουν με την Ασία», δήλωσε ο Clague στους Olive Oil Times. «Παρά τις προσπάθειες μάρκετινγκ για την προώθηση του ελαιολάδου σε νέες αγορές, η πτώση της ζήτησης στις ΗΠΑ λόγω των δασμών είναι πολύ μεγάλη για να αντισταθμιστεί με σταδιακά κέρδη στην Ασία».
«Ενώ η Ασία παρουσιάζει κάποιες δυνατότητες, το ελαιόλαδο δεν καταναλώνεται ευρέως εδώ, γεγονός που καθιστά δύσκολη την επίτευξη σημαντικής ζήτησης», πρόσθεσε.
Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, η Ινδία, η Κίνα, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα εισήγαγαν συνολικά ελαιόλαδο αξίας 477 εκατομμυρίων δολαρίων το 2023, λιγότερο από το ένα τρίτο της αξίας των ισπανικών, ιταλικών και ελληνικών εξαγωγών προς τις ΗΠΑ εκείνο το έτος.
Με το βλέμμα στην Ιαπωνία
Ο Clague τόνισε πώς οι ασιατικές κουζίνες προτιμούν άλλα βρώσιμα λίπη, όπως το φυστικέλαιο ή το σογιέλαιο στην Κίνα και το έλαιο γκι στην Ινδία. Ακόμη και η Ιαπωνία, η οποία έχει μια αυξανόμενη κουλτούρα ελαιολάδου, δεν ενσωματώνει το ελαιόλαδο στην καθημερινή μαγειρική όπως οι δυτικές χώρες.
«Η αγάπη της Ιαπωνίας για το ιταλικό φαγητό την καθιστά μια ισχυρότερη αγορά από τις περισσότερες, αλλά ακόμη και εδώ, ο γηράσκων πληθυσμός της προτιμά όλο και περισσότερο τα παραδοσιακά ιαπωνικά γεύματα έναντι των δυτικών επιρροών», δήλωσε ο Clague.
«Στη Νότια Κορέα, τα ελαιόλαδα υψηλής ποιότητας θεωρούνται μερικές φορές προϊόντα πολυτελείας, αλλά όχι ως ευρέως αποδεκτά βασικά προϊόντα», πρόσθεσε. «Η κατακερματισμένη ζήτηση σε ολόκληρη την Ασία σημαίνει ότι οι εξαγωγές ελαιολάδου ενδέχεται να αυξηθούν μέτρια, αλλά δεν θα αντισταθμίσουν την κλίμακα των χαμένων πωλήσεων στις ΗΠΑ».
Στη Μαλαισία, την πατρίδα του, η οποία εισήγαγε ελαιόλαδο αξίας 8 εκατομμυρίων δολαρίων το 2023, ο Clague δήλωσε ότι η κατανάλωση επικεντρώνεται κυρίως στην ευρωπαϊκή κοινότητα μεταναστών. «Αν είστε Ευρωπαίος παραγωγός ελαιολάδου και κοιτάτε τη Μαλαισία, θα υποψιαζόμουν ότι είναι ένα χαμένο παιχνίδι», είπε.« Δεν υπάρχει τίποτα εδώ. Οι ντόπιοι δεν χρησιμοποιούν ελαιόλαδο. Χρησιμοποιούν φοινικέλαιο, ηλιέλαιο και έλαιο κανόλας.»
« Η Μαλαισία αντικατοπτρίζει τις ευρύτερες τάσεις στην Ασία όσον αφορά την κατανάλωση ελαιολάδου», πρόσθεσε.« Οι τρεις κύριες εθνοτικές ομάδες της χώρας – οι Μαλαισιανοί, οι Κινέζοι και οι Ινδοί – έχουν ξεχωριστές γαστρονομικές παραδόσεις που συνήθως δεν περιλαμβάνουν ελαιόλαδο».
Ενώ ο Clague είπε ότι οι Μαλαισιανοί είναι κυρίως μουσουλμάνοι και μπορεί να ενσωματώνουν στη διατροφή τους κάποια κουζίνα της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένου του ελαιολάδου, αλλά αυτό γίνεται συνήθως σε περιορισμένες ποσότητες.
« Ενώ το ελαιόλαδο πωλείται στα σούπερ μάρκετ, προορίζεται κυρίως για ομογενείς και όχι για ντόπιους καταναλωτές», είπε.
Διαμορφώνοντας τις συνθήκες
Λαμβάνοντας μια ευρύτερη προοπτική, ο Clague δήλωσε ότι οι συνθήκες που έχουν προκαλέσει την ραγδαία αύξηση της κατανάλωσης ελαιολάδου στις ΗΠΑ τις τελευταίες τρεις δεκαετίες δεν έχουν διαμορφωθεί στην Ασία.
«Η αγορά των ΗΠΑ είναι ιδιαίτερα εδραιωμένη και οι καταναλωτές εκεί κατανοούν τα οφέλη για την υγεία και τις μαγειρικές χρήσεις διαφορετικών ποικιλιών ελαιολάδου», είπε. «Αντίθετα, η υιοθέτηση του ελαιολάδου στην Ασία παραμένει αργή, καθώς δεν υπάρχει η ίδια ενσωματωμένη πολιτιστική προτίμηση για τις μεσογειακές γεύσεις»
« Δεν υπάρχει φυσική διέξοδος για την πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα και οι [Ευρωπαίοι] παραγωγοί μπορεί πράγματι να σπεύσουν να βρουν εναλλακτικούς αγοραστές», πρόσθεσε ο Clague.« Θα μπορούσαν ίσως να στραφούν στην Αφρική, αλλά οι καταναλωτές εκεί προτιμούν σε μεγάλο βαθμό τα φοινικέλαια και τα φυτικά έλαια, ενώ αν επρόκειτο να στραφούν στην Αυστραλία, ο μικρός πληθυσμός της την καθιστά ανίκανη να απορροφήσει μεγάλους όγκους εξαγωγών».
Υποστήριξε ότι οι χαμηλότερες τιμές εξαγωγής ευρωπαϊκού ελαιολάδου ενδέχεται να τονώσουν κάποια ζήτηση σε εναλλακτικές αγορές.
«Ωστόσο, οι μειώσεις τιμών από μόνες τους μπορεί να μην είναι αρκετές για να οδηγήσουν σε σημαντικές αυξήσεις στην ασιατική κατανάλωση, καθώς οι πολιτισμικές προτιμήσεις τροφίμων παραμένουν το κύριο εμπόδιο», κατέληξε ο Clague. «Ακόμα και στην Ιαπωνία, όπου η μεσογειακή κουζίνα είναι σχετικά δημοφιλής, οι μάρκες ελαιολάδου υψηλής ποιότητας τείνουν να ανταγωνίζονται στον τομέα της πολυτέλειας αντί να στοχεύουν σε πωλήσεις μαζικής αγοράς»https://www.ot.gr/editor/natalia-dandolou/
