Με πραγματικό ενδιαφέρον και βαθιά συγκίνηση παρακολούθησε ο κόσμος που κυριολεκτικά κατέκλυσε, από πολύ νωρίς, τον χώρο της εκδήλωσης, το βράδυ της Δευτέρας 8 Σεπτεμβρίου πίσω από το Γιαλί Τζαμί, στο Ενετικό Λιμάνι των Χανίων. Ήταν μια εκδήλωση αφιερωμένη στην Ειρήνη έτσι όπως εκφράστηκε στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη.
Συνδιοργανωτές ήταν ο Παγκρήτιος Σύλλογος Φίλων Μίκη Θεοδωράκη, ο Σύνδεσμος για την Ειρήνη (Culture of Peace) που έχει έδρα το Τίμπιγκεν της Γερμανίας και ιδρύθηκε από τον ίδιο τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Henning Zeirock, μουσικό και συνθέτη και η Επιτροπή Ειρήνης Χανίων. 
Η εκδήλωση ξεκίνησε με ένα μικρό βίντεο αφιερωμένο στην Παλαιστίνη, δημιούργημα του Παγκρήτιου Συλλόγου Φίλων Μίκη Θεοδωράκη και στη συνέχεια ακούστηκε ο ύμνος της Παλαιστίνης, μια σύνθεση του μεγάλου μας δημιουργού.
Ακολούθησαν χαιρετισμοί, μεταξύ των οποίων ξεχώρισαν αυτός του Παγκρήτιου Συλλόγου Φίλων Μίκη Θεοδωράκη, του Συνδέσμου για την Ειρήνη από το Τίμπιγκεν της Γερμανίας και της Επιτροπής Ειρήνης Χανίων. Όλοι έκαναν ιδιαίτερη αναφορά στην απουσία του Γ. Αγοραστάκη, προέδρου του Παγκρήτιου Συλλόγου Φίλων Μίκη Θεοδωράκη που έφυγε λίγες μέρες πριν δει να παίρνει σάρκα και οστά η επιθυμία του για τη συγκεκριμένη εκδήλωση.
Η Μαρία Πιταριδάκη, εκπροσωπώντας τον Παγκρήτιο Σύλλογο Φίλων Μίκη Θεοδωράκη ανέφερε: «Απόψε, λοιπόν, τιμούμε δύο ξεχωριστές μορφές: τον Μίκη Θεοδωράκη που μας χάρισε έναν ανεκτίμητο θησαυρό πολιτισμού, και τον Γιώργο Αγοραστάκη που μας έδειξε τον τρόπο να τον κρατάμε ζωντανό και να τον μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές.
Και είμαστε βέβαιοι πως αν ο Μίκης Θεοδωράκης ζούσε σήμερα, θα ύψωνε τη φωνή του ενάντια στη γενοκτονία που συντελείται στη Λωρίδα της Γάζας, στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού, όπως το έκανε πάντα για κάθε λαό που μάχεται για ειρήνη, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.»
Κατόπιν τον λόγο πήρε η Heike Hänsel, εκ μέρους του Συνδέσμου για την Ειρήνη του Τίμπιγκεν της Γερμανίας, όπου ανέφερε χαρακτηριστικά: «Για εμάς τους Γερμανούς, τα τραγούδια του Μαουτχάουζεν (του Μίκη) είναι μια σημαντική υπενθύμιση: ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ-ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟΣ! Αποτελούν σύμβολο της γερμανο-ελληνικής συμφιλίωσης παρά τις τόσες πολλές φρικαλεότητες και σφαγές που διέπραξαν οι Ναζί κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ελλάδας, και ιδιαίτερα στην Κρήτη. Δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ!»
Σε άλλο σημείο κατήγγειλε ότι: «Η Γερμανία προμηθεύει όπλα στην Ουκρανία και το Ισραήλ και ως εκ τούτου είναι εν μέρει υπεύθυνη για τα εγκλήματα πολέμου και τη γενοκτονία στη Γάζα. Απαιτούμε από τη γερμανική κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση να σταματήσουν αμέσως όλες τις παραδόσεις όπλων και επιτέλους να επιβάλουν εμπορικές κυρώσεις κατά του Ισραήλ – να μπει τέλος στις μπίζνες με το θάνατο και τα βάσανα του λαού της Γάζας.»
Τέλος, δήλωσε με σαφήνεια: «Απαιτούμε το κλείσιμο όλων των στρατιωτικών βάσεων παγκοσμίως – αυτή είναι μια υποδομή θανάτου! Θέλουμε να οικοδομήσουμε μια υποδομή Ειρήνης!»
Στη συνέχεια ο Μανώλης Παπαδομανωλάκης, Πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης Χανίων, συγκίνησε βαθιά όταν είπε για τον Μίκη ότι: «Νοσταλγούμε τη βροντερή παρουσία του, όπως το 1999 στη μεγαλειώδη συναυλία-συλλαλητήριο ενάντια στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, που στην οργάνωσή της είχε πρωτοστατήσει, συσπειρώνοντας όλους τους μεγάλους ερμηνευτές.
Τον φανταζόμαστε με την παλαιστινιακή μαντήλα στους ώμους να μας καλεί σε πανστρατιά για να αποτρέψουμε το έγκλημα του αιώνα που συντελείται στην Παλαιστίνη. Όπως το έκανε πάντα όσο ζούσε, με κόστος να δεχτεί επιθέσεις για δήθεν αντισημιτισμό από την ισραηλινή και ελληνική κυβέρνηση μέχρι και από την αμερικανική πρεσβεία.»
Σε άλλη αποστροφή του λόγου του, τόνισε: «Η παγκόσμια αναγνώριση της καλλιτεχνικής και κοινωνικής προσφοράς του επισφραγίστηκε με το βραβείο Λένιν για την Ειρήνη. Δίχως άλλο, χωρίς τον Μίκη ιδρυτή και πρωτεργάτη αυτής της νέας Τέχνης, η μουσική θα ήταν αλλιώς. Χωρίς την παλλόμενη, άγρυπνη και ακατασίγαστη προσωπικότητα του Μίκη κι εμείς θα ήμασταν αλλιώς.
Αυτή τη μεγάλη μέρα λαχτάρησε, γι’ αυτή τη μέρα πολέμησε, μάτωσε, τραγούδησε σε όλη του τη ζωή.
Κι ως να ‘ρθει αυτή η Λαμπρή, με τα τραγούδια του θα πολεμάμε κι εμείς.
Μα κι “άμα τελειώσει ο πόλεμος”, εκεί που θα “κοκκινίζουν τα όνειρα”, δεν θα τον ξεχάσουμε. Με τη δική του πάλι μουσική θα τραγουδήσουμε μαζί οι λαοί στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στην Κύπρο, στην Παλαιστίνη, στη Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, παντού στη Γη, το τραγούδι της Ειρήνης και της πανανθρώπινης φιλίας.»
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με την ανάγνωση κειμένου του Μίκη που εξέφραζε τον πυρήνα των σκέψεων του μεγάλου μας συνθέτη για την Ειρήνη ενώ στον χώρο της εκδήλωσης υπήρχε έκθεση με θέμα «Ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Πολιτισμός της Ειρήνης»
Τη σκυτάλη πήρε αμέσως μετά η εξαιρετική Ιωάννα Φόρτη στο τραγούδι, που συγκλόνισε με την ερμηνεία της, συνεπήρε το κοινό με την ορμή και το πάθος της.
Μαζί της ήταν οι σπουδαίοι συνεργάτες της: Γιώργος Σαλτάρης στο πιάνο και τις ενορχηστρώσεις, ο Λεωνίδας Μανωλακάκης και ο Αλέξανδρος Ζάντζας στο μπουζούκι, ο Κώστας Κανέλος στο κλαρινέτο, ο Στέλιος Νιολάκης στο μπάσο και ο Νίκος Χότζας στα τύμπανα.
Μια ιδιαίτερη στιγμή ήταν όταν, κατά τη διάρκεια της συναυλίας, προέκυψε σαν φυσική προέκταση των τραγουδιών του Μίκη, το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» Το ίδιο είχε επαναληφθεί λίγες μέρες πριν, στη συναυλία με την Μαρία Παπαγεωργίου και Τάνια Τσανακλίδου, στο πλαίσιο των 100 χρόνων Μ. Θεοδωράκη, και την παλαιστινιακή σημαία να ανεμίζει στο κατάμεστο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου.
