Είμαστε πάλι στα βαθιά, είμαστε όμως μαθημένοι στις κρίσεις. Μαθημένοι στην αλληλεγγύη και στη διεκδίκηση. Να είμαστε στην πρώτη γραμμή και να στεκόμαστε δίπλα σε αυτόν που έχει ανάγκη.
Ήρθε ξανά αυτή η ώρα!
Να σταθούμε με αισιοδοξία και δύναμη κατάματα στην ανησυχία, στην αγωνία και στα γεγονότα που προκαλούν θλίψη. Όπως κάναμε σε σεισμούς, πυρκαγιές και πλημμύρες. Όπως κάναμε στην οικονομική κρίση. Έτσι και τώρα το αντίδοτο είμαστε εμείς για να μη μείνει μόνος κανείς!
Ενεργοποιούμε τα αντανακλαστικά της αλληλεγγύης για τον εργαζόμενο που μένει στην ίδια πολυκατοικία, το γείτονα στο χωριό , για τον ηλικιωμένο της γειτονιάς, για τον συνάδελφο που βρίσκεται σπίτι. Οι νέες τεχνολογίες βοηθούν να επικοινωνήσουμε, να ρωτήσουμε, να μάθουμε, να στηρίξουμε και να βοηθήσουμε.
Να πάρουμε την πρωτοβουλία!
Για να μη νιώσει κανένας μόνος του. Να μη βρεθεί μόνος στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Μόνος στον φόβο.
Αλληλεγγύη στους ανθρώπους που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου και πρέπει να προστατευθεί η υγεία τους. Αλληλεγγύη στους υγειονομικούς που βρίσκονται στο όριο της αντοχής. Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους που είναι σε αβεβαιότητα, που δεν ξέρουν αν θα έχουν μισθό τον επόμενο μήνα. Αλληλεγγύη στους γονείς που αναζητούν συμβουλές για την απασχόληση και τη διδασκαλία των παιδιών.
Να το ακούσουν πως δεν είναι μόνοι τους!
Να ακούσουν πως και η Λαϊκή Συσπείρωση δίνει πάλι και τη μάχη τώρα για να μην κοπεί το ηλεκτρικό, το νερό και το τηλέφωνο, για να υπάρχουν τρόφιμα και μέτρα προστασίας. Πως θα αγωνιστεί σκληρά αν μετά την πανδημία επιχειρήσουν να διατηρήσουν τα δικαιώματα του λαού στην καραντίνα.
Να ακούσουν τα λόγια πως δεν είναι πολυτέλεια μια κοινωνία που η υγεία δεν θα κοστολογείται, που ο άνθρωπος δεν εκμεταλλεύεται τον συνάνθρωπο, δεν κερδίζει από τον πόνο και την ανάγκη του άλλου.
Κανένας μόνος …Νικάμε το φόβο …
