Αγαπημένα μου golden boys, αδικημένοι μου μικροαστοί, φτωχοί μου προλετάριοι, λατρεμένες μου βιοπαλαίστριες, δεν ξέρω τι είναι εκείνο που σημαδεύει το τέλος μιας χρονιάς με δυσάρεστα πράγματα.
Θυμάστε ίσως πως πριν από κάποια χρόνια, τέτοιες μέρες είχε γίνει το φονικό τσουνάμι στην Ασία που έμοιαζε με «το τέλος του κόσμου» – έτσι το είχαν περιγράψει οι επιζήσαντες – από τους χιλιάδες νεκρούς που είχε πάρει μαζί του.
Ο τοίχος
Τώρα, διαβάζω στις ειδήσεις συνεχόμενα περιστατικά με αεροσκάφη, με το πιο τραγικό αυτό στη Ν. Κορέα που όπως λένε κάποιοι ειδικοί, οι άνθρωποι θα είχαν σωθεί αν δεν υπήρχε ο τσιμεντένιος τοίχος στην άκρη του διαδρόμου προσγείωσης, πάνω στον οποίο προσέκρουσε το αεροσκάφος και εξερράγη.
Λογικό, όταν ένα αντικείμενο τέτοιου μεγέθους πέφτει με τόσο μεγάλη ταχύτητα πάνω σε κάτι εξαιρετικά συμπαγές όπως το τσιμέντο, η κατάληξη αυτή είναι αναπόφευκτη.
Case study
Αν πάλι δεν υπήρχε ο τοίχος, κάποια στιγμή το σκάφος θα σερνόταν μέχρι να επιβραδύνει και να σταματήσει.
Θεωρώ πολύ πιθανό, διαβάζοντας ξαναλέω τους ειδικούς, πως κάτι τέτοιο θα είχε σίγουρα πολύ λιγότερα θύματα, ενδεχομένως και κανένα. Ενδεχομένως το παράδειγμα της Κορέας ν΄αποτελέσει case study γι’ αντίστοιχες περιπτώσεις αεροδρομίων στον κόσμο.
Ανάκαμψη
Στη μικρή μας χώρα τώρα, ο πρωθυπουργός Κυριάκος ελπίζει ότι η – οριακή – ανάκαμψη που κατέγραψαν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις θα επιβεβαιωθεί και θα διευρυνθεί στους επόμενους μήνες.
Αυτός βέβαια ελπίζει, αλλά η «αισιοδοξία της βούλησης» συνήθως προσκρούει στην «απαισιοδοξία της πράξης» για να ολοκληρώσω την παροιμιώδη φράση ενός σπουδαίου ανθρώπου.
Κοινωνία
Τουτέστιν μπορεί το Μέγαρο Μαξίμου και ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών κ. Κωστής Χατζηδάκης να παρουσιάζουν την ελληνική οικονομία ως περίπου …case study, αλλά περίπου η μισή κοινωνία δεν το αντιλαμβάνεται καθόλου έτσι!
Και δεν είναι βέβαιο ότι οι προβλέψεις του προϋπολογισμού θα κινηθούν κατ΄ ευχήν αν επιδεινωθούν τα πράγματα στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και ο ζόφος στο βάθος του ορίζοντα πλησιάζει απειλητικά.
Ο κάβουρας
Η οικονομική πραγματικότητα είναι σκληρή. Δεν άλλαξε τίποτα στη διάρκεια των τελευταίων δύο – τριών μηνών.
Ως εκ τούτου το μόνο ενθαρρυντικό από κυβερνητικής πλευράς στοιχείο, που μπορεί να έχει μία θετική επίδραση στα δημοσκοπικά ευρήματα για την κυβέρνηση, είναι η αύξηση του κατώτατου μισθού τον προσεχή Μάρτιο – με εφαρμογή από την 1η Απριλίου.
Δηλαδή ο κατώτατος μισθός από 830 ευρώ το μήνα να αυξηθεί στα – ίσως – 870 ευρώ το μήνα. Αλλά με τα ενοίκια στο Θεό, τί είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του…
Επιλογές
Δεν ξέρω αν οι μέρες ξεκούρασης και ο καθαρός αέρας της Κρήτης βοήθησαν τον πρωθυπουργό Κυριάκο στην επιλογή του για το πρόσωπο του/της Προέδρου, εκείνο για το οποίο έχω βάσιμες υποψίες πλέον είναι ότι δεν έχει και πολλές επιλογές.
Αν στοιχημάτιζα σ’ ένα όνομα αυτό θα ήταν της νυν Προέδρου, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, η οποία αν και αρχικά δεν συγκέντρωνε πολλές πιθανότητες, φαίνεται ότι πλέον αποτελεί την καλύτερη λύση, δεδομένων των συνθηκών.
Επιχειρήματα
Αν την προτείνει, θα έχει το κεφάλι του ήσυχο, όπως το είχε και στην προηγούμενη θητεία της και παράλληλα θα αναγκάσει την αντιπολίτευση να βρει πολλούς καλούς λόγους να μην την ψηφίσουν, όταν μάλιστα το ίδιο πρόσωπο είχε συγκεντρώσει 261 ψήφους στην αντίστοιχη διαδικασία του 2020.
Δηλαδή, τί θα πουν το ΠΑΣΟΚ ή ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν μας αρέσει; Κι αν το πουν θα πρέπει να το αιτιολογήσουν με ουσιαστικά επιχειρήματα. Δυσκολάκι.
Απολογισμός
Το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ κι ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης, πέραν πάσης αμφιβολίας – και προσδοκίας του! – είχαν μία καλή χρονιά, το 2024.
Κι ελπίζει πως θα έχει μία ακόμη καλύτερη το 2025. Παρά τον μικρό αριθμό της κοινοβουλευτικής του ομάδας, ο κ. Ανδρουλάκης φιλοδοξεί να κατορθώσει να αποτελέσει το «αντίπαλος δέος» στη Νέα Δημοκρατία. Και φυσικά να αποκτήσει – δημοσκοπικό – status κυβερνησιμότητας.
Με σύνεση
Φυσικά θα δώσει την μάχη μέχρις εσχάτων με τον κ. Μητσοτάκη για τον έλεγχο του κέντρου. Το επικείμενο συνέδριο την άνοιξη θα είναι μία κρίσιμη στιγμή. Παράλληλα θα προχωρήσει σε … συνετή απορρόφηση στελεχών που προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ιδιαίτερα σε τοπικό επίπεδο κι εφόσον δεν διαταράσσονται οι εσωκομματικές ισορροπίες. Διότι το τελευταίο που θα ήθελε θα ήταν οι εισροές να του δημιουργήσουν εσωκομματικό πρόβλημα.
Το παράδειγμα του κ. Πέτρου Παππά
Ας πούμε πάρτε για παράδειγμα τον ανεξάρτητο βουλευτή – και προερχόμενο από τον ΣΥΡΙΖΑ – κ. Πέτρο Παππά, ο οποίος έχει εκδηλώσει έντονη την επιθυμία να βρεθεί στη Χαριλάου Τρικούπη. Ο κ. Παππάς είναι βουλευτής Κιλκίς. Όμως στο Κιλκίς εκλέγεται από το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ ο κ. Στέφανος Παραστατίδης.
Κι απ΄ ότι μου λένε, που τον χάνεις που τον βρίσκεις το κ. Παππά, όλο στη Θεσσαλονίκη γυρίζει. Ως εκ τούτου αν είναι να ενταχθεί στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ θα πρέπει να βάλει υποψηφιότητα σε μία από τις δύο περιφέρειες της Θεσσαλονίκης. Το πιο πιθανό στην Α΄Θεσσσαλονίκης – σημειωτέον ότι την έδρα του κόμματος την κρατάει ο ίδιος ο κ. Ανδρουλάκης. Θα υπάρξουν κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις. Ο πρόεδρος του κόμματος θεωρεί – κι ελπίζει – πως για το 2025 «έχει τον αέρα στα πανιά του»!
Συνέδριο
Στις αρχές του 2025, ο προερχόμενος από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, Stefanos, αφού διηγηθεί στο βιβλίο που λέγεται ότι συγγράφει, τις εν Ελλάδι περιπέτειες του – στην Κουμουνδούρου – ελπίζει ότι θα κατορθώσει να ανακοινώσει την δέκατη κοινοβουλευτική ομάδα του ελληνικού κοινοβουλίου. Του Κινήματος Δημοκρατίας. Προερχόμενη από την τρίτη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ.
Και φιλοδοξεί να κατορθώσει με το επικείμενο συνέδριο – και αυτός! – στο πρώτο τρίμηνο του 2025 να αποκτήσει μεγαλύτερη ορατότητα στη κοινωνία και μετά από τις εκλογές του 2027 να μπορέσει να παίξει κάποιο ρόλο! Προς το παρόν δεν έχει αφήσει νοσοκομείο και γηροκομείο που να μην το έχει επισκεφτεί μέσα στις γιορτές.
