H διοίκηση των Ερυθρόλευκων, με αυτό το «συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε», επιβεβαιώνει πως η δίψα της να δει ψηλά τον Ολυμπιακό παραμένει και είναι άσβεστη.
Το να ειπωθεί απλά πως απέναντι στη Μπόντο/Γκλιμτ μπήκε τέλος στην εφετινή διαδρομή του Ολυμπιακού στην Ευρώπη, μοιάζει με αφόρητη κοινοτοπία. Αρα, ας το προσεγγίσουμε εντελώς διαφορετικά.
Αυτή η έκδοση των Ερυθρόλευκων, δεν ήταν η καλύτερη όλων των εποχών. Υπήρξε, ωστόσο, ένα σύνολο που γοήτευσε τους πάντες με τη συνολική του προσπάθεια. Τις διαρκείς υπερβάσεις του. Τις σημαντικές νίκες εντός και εκτός συνόρων. Για παράδειγμα, ποιος δεν χαιρόταν να βλέπει το πάθος απέναντι στους μαχητές από τη Νορβηγία και τις 27 τελικές προσπάθειες; Ποιος δεν φώναζε ακόμη δυνατότερα για την ομάδα του Ολυμπιακού την ώρα που ο ρυθμός των ποδοσφαιριστών έμοιαζε φρενήρης και σου έκοβε την ανάσα;
Αλλά και συνολικά να το δει ο οποιοσδήποτε, διαπιστώνει τα εξής: ο Ολυμπιακός αυτής της σεζόν έβγαλε παίκτες-αστέρια και αξιοποίησε τις ακαδημίες του, αυτές που παράγουν χρυσάφι. Μέσα ο Κωστούλας και ο Μουζακίτης και μάλιστα σε ρόλο πρωταγωνιστών. Ο δε χαφ, με τις δύο ασίστ που μοίρασε και με τα δύο πόδια στον Γιάρεμτσουκ, επιβεβαίωσε ξανά πως ταβάνι για τον ίδιο δεν υπάρχει. Το κοινό αγκάλιασε τους πάντες.
Αναμφίβολα και αυτόν που δεν τα κατάφερε σε χτύπημα πέναλτι, τον Ροντινέι, γιατί πολύ απλά ο εκ των αρχηγών της ομάδας είναι πολύτιμος και έχει δείξει πολλές φορές πόσο πονάει τον Ολυμπιακός και πόσο σκίζεται υπερασπιζόμενος τα χρώματά του. Ταυτόχρονα, το καλό κλίμα στα αποδυτήρια έχει περάσει και στην εξέδρα και το αντιλαμβάνονται οι οπαδοί.
Στηρίζουν σε κάθε ματς τους ποδοσφαιριστές, στο Γ. Καραϊσκάκης σημειώνονται απανωτά sold out, οι παίκτες λένε «ευχαριστώ τον κόσμο» όπως έκανε μετά το 2-1 επί της Μπόντο/ Γκλιμτ ο Ρέτσος και μάλιστα τρεις φορές, ενώ η απουσία μόνιμης ενδεκάδας δημιουργεί κίνητρο στους πρωταγωνιστές ώστε να παλεύουν κάθε φορά όλο και περισσότερο.
Οι δεσμοί είναι τόσο δυνατοί με το πλήθος που προσμένει την «επόμενη παράσταση» και αυτό το παραδέχονται όλοι. Οσο για τον Μεντιλίμπαρ, κέρδισε και τους πλέον δύσκολους με την περυσινή κατάκτηση του Conference League αλλά και εφέτος με την εξέλιξη της ομάδας, τη βελτίωσή της στον αγωνιστικό χώρο και τη διαχείριση του δυναμικού. Ενας στρατηγός «όνομα και πράγμα» και με την άνεση να προχωρά σε ρηξικέλευθες επιλογές όπως το να κρατά έναν φορ για το δεύτερο ημίχρονο ενός σημαντικού ματς και αυτός να σημειώνει δύο γκολ.
Οσο για τη συνέχεια; Εχοντας τις πιθανότητές στο πλευρό του ώστε να δώσει το παρών στην προσεχή League Phase του Champions League , ο Ολυμπιακός ετοιμάζεται για την επόμενη πίστα. Θα τον φέρει σε φάση εκτόξευσης. Όχι μόνο γιατί τα έσοδα φαντάζουν πολύ υψηλότερα.
Ούτε επειδή οι εγχώριοι ανταγωνιστές μένουν πίσω, βυθισμένοι στα δικά τους προβλήματα που δυσκολεύονται να τα λύσουν. Αλλά κυρίως επειδή η διοίκηση των Ερυθρόλευκων, με αυτό το «συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε», επιβεβαιώνει πως η δίψα της να δει ψηλά τον Ολυμπιακό παραμένει και είναι άσβεστη. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον που προδιαγράφεται ηλιόλουστο.
