Τι είναι τα «Τέμπη» σήμερα
Του Αργύρη Αργυριάδη
Δικηγόρου
www.argiriadis.gr
Οι ταυτόχρονες μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας της περασμένης Κυριακής με αφορμή το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη (έναν περίπου μήνα πριν συμπληρωθούν δύο χρόνια από το τραγικό γεγονός) στέλνουν μηνύματα προς πολλές κατευθύνσεις. Η ιστορία θα δείξει σύντομα ποιοι έλαβαν το μήνυμα και ποιοι όχι. Κατά τη γνώμη του γράφοντος, η εξέλιξη αυτής της υπόθεσης υπερβαίνει κατά πολύ το δίκαιο αγώνα των οικογενειών των θυμάτων για απονομή Δικαιοσύνης.
Πρώτα πρώτα, αποτελεί ένα συλλογικό ψυχικό τραύμα. Το ατομικό ψυχικό τραύμα το διαχειρίζεσαι μόνος ή με βοήθεια. Συνοδεύεται από έντονη θλίψη, άγχος, ανησυχία, φόβο, απογοήτευση, θυμό. Το συλλογικό ψυχικό τραύμα συμπεριλαμβάνει όλα τα ανωτέρω και ακόμη περισσότερα. Πρωτίστως, την έλλειψη σε ένα κοινό στόχο. Σε ένα καλύτερο αύριο.
Σε μια δικαιότερη κοινωνία. Η αντιμετώπιση του συλλογικού ψυχικού τραύματος απαιτεί σύνθετες διαδικασίες κοινωνικοποίησης. Δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει ο καθένας μόνος του ούτε με επιστημονική συνδρομή.
Απαιτεί να υπερβούμε το εγώ και να αντιληφθούμε το εμείς. Να γίνει κατανοητό ότι όσες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και εάν κάνουμε εάν ο συλλογικός πόνος δεν μετατραπεί σε συλλογική δημιουργία θα συνεχίσουμε να βλέπουμε το δένδρο και όχι το δάσος. Θα αποτελούμε ένα συλλογικό πυροτέχνημα στους δρόμους της αδιάλειπτης κοινωνικής φωτιάς.
Δεύτερον, αποτελεί μια τρανή απόδειξη ότι απέχουμε πολύ από το γίνουμε ένα σύγχρονο, ευνομούμενο και καλοδιοικούμενο κράτος. Οι απορίες για την επάρκεια και τον τρόπο επιλογής των υπαλλήλων του ΟΣΕ που βρέθηκαν σε κρίσιμες θέσεις μας θυμίζουν ότι το πελατειακό κράτος όχι μόνον κοστίζει, αλλά και αφανίζει.
Περαιτέρω, κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι σήμερα έχουν γίνει όλα τα απαραίτητα έργα υποδομής για να μη συμβεί ξανά αντίστοιχο δυστύχημα. Ουδείς μπορεί να είναι ήσυχος ότι τα μέσα μαζικής μεταφοράς – και ιδίως ο σιδηρόδρομος – πληρούν τις απαιτούμενες προδιαγραφές ασφαλείας. Και προφανώς ελάχιστοι μπορούν να ισχυριστούν ότι ο ελεγκτικός μηχανισμός (δεν αναφέρομαι στη Δικαιοσύνη) έχει πλήρως αντιληφθεί τι συνέβη τη μοιραία βραδιά.
Είναι τραγικό, σήμερα, να συνομολογούν οι διάφοροι ανευθυνουπεύθυνοι ότι παράνομα μπάζωσαν το χώρο του δυστυχήματος και ότι «χάθηκαν» τα βίντεο της φόρτωσης της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Είναι απαράδεκτο να μην έχει εκδοθεί ακόμη το πόρισμα του Εθνικού Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων, το οποίο θα μπορούσε να συνδράμει στο έργο της ανάκρισης και τέλος είναι απογοητευτικό ότι δεν υπάρχει ακόμη μια πειστική επιστημονική εξήγηση για το τι προκάλεσε την έκρηξη και την επιγενόμενη πυρόσφαιρα που βλέπουμε όλοι στο βίντεο της μοιραίας βραδιάς.
Τρίτον, η υπερχειλίζουσα λαμογιά που αναδύθηκε μέσα από τις καμένες λαμαρίνες των τρένων θύμισε όχι μόνον τις αμαρτωλές συμβάσεις του ΟΣΕ, αλλά και τις αντίστοιχες σε άλλους κρατικούς τομείς (λχ νοσοκομεία). Συνεπώς και η διαφθορά αφανίζει.
Τέταρτον, τα Τέμπη έθεσαν τον πήχη για τη Δικαιοσύνη αρκετά ψηλά. Θα πείσει για το απροσωπόληπτο της κρίσης της; Θα αποδείξει ότι με επάρκεια διερευνήθηκε το σύνολο των προσώπων που έχουν μεγάλη ή μικρή ευθύνη για αυτήν την υπόθεση. Και, τέλος, θα μπορέσει να δώσει μια πειστική απάντηση μέχρι πού φτάνει η πολιτική και πού αρχίζει η ποινική ευθύνη των πολιτικών – επικεφαλής των υπουργείων;
