Τελευταία, νοιώθουμε σαν να είμαστε κριτικοί του καλλιτεχνικού κινηματογράφου.
Παρακολουθούμε φιγούρες της δημόσιας ζωής σε οσκαρικές ερμηνείες, αμφίσημους μονολόγους και κενά αφήγησης.
Πολιτικούς, που ποντάροντας στην αξιοπρέπειά μας, προβάλουν εντέχνως και χωρίς αντίλογο, την εικόνα μίας πραγματικότητας που θα τους βόλευε, και αξιώνουν με θράσος την αποκλειστικότητα της δικής τους αλήθειας.
Γινόμαστε θεατές στη δημόσια έκθεση του πρώην Υφυπουργού Αθλητισμού, που βρίθει από όνειρα και μνήμες για έργα που ήταν να γίνουν αλλά δεν έγιναν, και δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι, μόνο αυτός νοιάστηκε για τον τόπο μας.
Ο εν λόγω πολιτικός άνδρας όπου βρεθεί και όπου σταθεί διατυμπανίζει ότι, τα έργα που είχε δρομολογήσει ο ίδιος για το Ηράκλειο (όταν είχε το αντίστοιχο χαρτοφυλάκιο) απεντάσσονται από χρηματοδότηση, με υπαιτιότητα της παρούσας πολιτικής ηγεσίας του αρμόδιου Υπουργείου.
Χρησιμοποιώντας την τεχνική της «δημιουργικής ασάφειας» για τα δικά του πεπραγμένα στο συγκεκριμένο αξίωμα, που του είχε αναθέσει ο Πρωθυπουργός μας, δεν διστάζει να λοιδορεί ανερυθρίαστα, τη σημερινή πολιτική ηγεσία του Αθλητισμού, η οποία εφαρμόζει το νόμο και τις κείμενες διατάξεις.
Επειδή η πολιτική είναι, μεν, τέχνη αλλά είναι η τέχνη του εφικτού και όχι αφηρημένο κολλάζ αναπαραστάσεων, με ενοχικούς και απρόβλεπτους πρωταγωνιστές.
Επειδή στην πολιτική επιβάλλεται να επικρατεί η συνέχεια και η αιτιοκρατία στην ολοκλήρωση των στόχων.
Θα θέλαμε να κάνουμε τη δική μας αιτιοκρατική, πάντα, ανάλυση σε αιτιάσεις του πρώην Υφυπουργού Αθλητισμού, για απεντάξεις των έργων, που όπως καμαρώνει, είχε δρομολογήσει ο ίδιος.
Πρέπει να ακούγονται οι αλήθειες. Και να μιλάμε με πραγματικά γεγονότα. Που δεν αμφισβητούνται.
Τα αθλητικά έργα του Ηρακλείου που απεντάχθηκαν είναι :
(α) Είτε έργα και μελέτες που είχαν ενταχθεί στο πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων από τον Αρμόδιο πρώην Υφυπουργό Αθλητισμού, χωρίς να είναι ώριμα προς δημοπράτηση
(β) Είτε έργα που είχαν ενταχθεί, ήταν ώριμα προς δημοπράτηση, αλλά ο διαγωνισμός κατέστη άγονος, λόγω αλλεπάλληλων τροποποιήσεων στους όρους του διαγωνισμού από τον τότε αρμόδιο Υφυπουργό, οπότε δεν κατέστη εφικτή η πλήρωση της νομικής δέσμευσης.
Δεν αμφισβητούμε το ενδιαφέρον κανενός για τον τόπο μας.
Το αποτέλεσμα όμως είναι αυτό που, εντέλει, μετράει….
Κάθε φορά, λοιπόν, που ακούμε τον πόνο του πρώην Υφυπουργού Αθλητισμού για την απώλεια των αθλητικών έργων που είχε δρομολογήσει για το Ηράκλειο, καλό είναι να κάνουμε την κριτική μας, σε αυτά που ακούμε.
Είναι γνωστό στους παρηκούντες την Ιερουσαλήμ ότι, απεντάσσονται, από τις αρμόδιες υπηρεσίες και σύμφωνα με τους νόμους του Κράτους, τα έργα που είναι ανώριμα προς δημοπράτηση και όσα δεν πληρούν την προθεσμία νομικής δέσμευσης, δηλαδή δεν έχει καταρτιστεί σύμβαση με τον ανάδοχο. Έργα, δηλαδή, λιμνάζοντα που δεσμεύουν άσκοπα τα χρήματα του φορολογούμενου Έλληνα.
Απεντάσσονται μόνο οι μακέτες και τα άδεια πουκάμισα που κάποιοι εξήγγειλαν κάποτε σκοπίμως για ψηφοθηρικούς και μόνο λόγους, εν γνώσει τους ότι δεν υπήρχαν ούτε θα μπορούσαν να εξασφαλιστούν οι νόμιμες προϋποθέσεις δημοπράτησης ή νομικής δέσμευσης.
Η αλήθεια είναι αυτή και είναι τουλάχιστον υποκριτικό να κατηγορείται εκ των υστέρων ο σημερινός Αναπληρωτής Υπουργός Αθλητισμού.
Πριν, λοιπόν, από κάθε μομφή του πρώην Υφυπουργού Αθλητισμού προς την παρούσα πολιτική ηγεσία, το δίκαιο είναι να απολογείται πρώτα για τα δικά του λάθη και στρατηγικές, που οδήγησαν μοιραία τα αθλητικά έργα του Ηρακλείου σε διοικητικό και χρηματοδοτικό τέλμα.
Άλλωστε όπως είπε πρόσφατα και ο Πρωθυπουργός, ο λαϊκισμός φημίζεται για το ότι μπορεί να θέτει εύλογα ερωτήματα, αλλά δεν τα πάει και τόσο καλά όταν καλείται να δώσει εφαρμόσιμες λύσεις.
