Όλοι έχουμε ακούσει την έκφραση «τελευταία επιθυμία» και «τελευταίο γεύμα». Οι δύο αυτές εκφράσεις χρησιμοποιούνται για τους θανατοποινίτες, οι οποίοι πριν την εκτέλεσή τους, μπορούν να επιλέξουν ένα τελευταίο γεύμα.
Όμως, πώς προέκυψε αυτή η «τελευταία επιθυμία»;
Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως η συγκεκριμένη παράδοση κρατάει εδώ και χιλιετίες.
Σύμφωνα με ερευνητή από το Πανεπιστήμιο Mercer School της, η πρακτική αυτή μπορεί να έχει ρίζες από τον κόσμο των Αρχαίων Ελλήνων. Σε δημοσιευμένο άρθρο του, αναφέρει ότι η ιδέα ενός τελευταίου γεύματος πριν από το θάνατο θα μπορούσε να εκτείνεται «αιώνες πριν την ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών».
Από τον Μυστικό Δείπνο, ή από την Αρχαία Ελλάδα;
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η ιδέα ενός τελευταίου γεύματος προέρχεται από τον «Μυστικό Δείπνο» που έφαγε ο Ιησούς Χριστός πριν τη Σταύρωση του, αλλά υπάρχει πιθανότητα να υπήρχε ήδη, από την προχριστιανική Ελλάδα ακόμη.
«Στην Αρχαία Ελλάδα, έπρεπε να ταΐζεις το άτομο που επρόκειτο να εκτελεστεί, ώστε να περάσει τον ποταμό Στύγα στον Κάτω Κόσμο και να μην επιστρέψει ως πεινασμένο φάντασμα» ανέφερε ο ερευνητής.
Επίσης, μεταγενέστερες προτάσεις αναφέρουν πως: «Οι πουριτανοί της Μασαχουσέτης κάποτε έκαναν μεγαλειώδεις γιορτές για τους καταδικασμένους, πιστεύοντας ότι μιμούνταν τον ‘Μυστικό Δείπνο’ του Χριστού, αντιπροσωπεύοντας μια κοινή εξιλέωση για την κοινότητα και τον κρατούμενο».
