Το ΜέΡΑ25 είναι το μόνο κόμμα που σήμερα κατέθεσε τροπολογία στο φορολογικό νομοσχέδιο του κ. Σταϊκούρα για κατάργηση της καταστροφικής, ιδίως για τους μικρομεσαίους προπληρωμής του φόρου. Και πως αντιδρά ο Μνημονιακός Δικομματισμός; Πώς αλλιώς; Με λάσπη βέβαια! Θαυμάστε τον σχετικό τίτλο του «Πρώτου Θέματος»:
Ως υπουργός Οικονομικών, το 2015, ο σημερινός επικεφαλής του ΜέΡΑ25, Γιάνης Βαρουφάκης, είχε συμφωνήσει στην απαίτηση των δανειστών για αύξηση στην προκαταβολή φόρου εισοδήματος των επιχειρήσεων στο 100%, αλλά σταδιακά από το 2016 αντί φέτος».
Φυσικά τα μαθηματικά της αφήγησης δε βγαίνουν, αφού όταν υπογράφτηκε η επαίσχυντη συμφωνία, ο Γιάνης Βαρουφάκης είχε ήδη παραιτηθεί όπως παραδέχεται και το ίδιο… το σώμα του δημοσιεύματος (βέβαιος ο συντάκτης του ότι κανείς δε διαβάζει πέρα απ’ τον τίτλο).
Άλλη μια φορά, ο μοναδικός Υπουργός Οικονομικών που είπε ΟΧΙ στα Μμνημόνια, σε νέα δάνεια, σε προπληρωμή φόρων, σε όλες τις τοξικές ανοησίες της τρόικας, χρεώνεται για αυτά που πολέμησε όσο κανένας άλλος.
Ευτυχώς που τα γραπτά μένουν. Στο βιβλίου του Γιάνη Βαρουφάκη ΑΝΙΚΗΤΟΙ ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ, έκδοσης 2017, το κεφάλαιο που αφορά τα τέλη Απριλίου του 2015, αποτυπώνει ξεκάθαρα την (ερήμην του) αποδοχή από τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα του πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 3,5% του ΑΕΠ – την πλήρη δηλαδή παράδοση στη σκληρή λιτότητα που έφερε την ρήξη του Βαρουφάκη με τον Τσίπρα.
Σε επόμενο κεφάλαιο που αφορούσε τον Ιούνιο του 2015, περιγράφονται ανάγλυφα οι νέες υποχωρήσεις του πρωθυπουργού (που περιείχαν την προπληρωμή φόρου) ως εξής:
«Χωρίς καν να με πληροφορεί έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να καταλήξει σε μια γρήγορη συμφωνία παράδοσης. Όμως, όπως φοβόμουν ή ευχόμουν, η Μέρκελ δεν το επέτρεπε. Οι παραχωρήσεις του απορρίφθηκαν ως ανεπαρκείς και του ζητήθηκε να επιστρέψει στην τρόικα, να κάνει κι άλλες υποχωρήσεις, και μετά να ξαναπεράσει από άλλο ένα Eurogroup δυο μέρες αργότερα.
Η συνθηκολόγηση με τη μνημονιακή διαδικασία της τρόικας και ο επαναπροσδιορισμός της κυβέρνησης μας σαν μια πιο ήπια εκδοχή της κυβέρνησης Σαμαρά ήταν πλέον ο στόχος τους. Θυμάμαι να περιμένω την έναρξη ενός πολεμικού συμβουλίου στο Μαξίμου, παρέα με τον Ευκλείδη, ενώ σε διπλανή αίθουσα οι Σαγιάς και Χουλιαράκης, συνεπικουρούμενοι από τον Δραγασάκη, έκοβαν κι έραβαν, έγραφαν κι έσβηναν το λεγόμενο προσχέδιο Συμφωνίας Τεχνικών Κλιμάκιων (SLA) με την τρόικα: ουσιαστικά ένα νέο Μνημόνιο, πανομοιότυπο με το προηγούμενο με εξαίρεση κάποια μικρά φύλλα συκής αλλά πολύ λιγότερο δημοσιονομικά βιώσιμο. Το όλο σκηνικό ήταν θλιβερό.
Στις 23 Ιουνίου, οι Σαγιάς και Χουλιαράκης συνέχισαν την αξιοθρήνητη ανασύνταξη του SLA της τρόικας, μοιραία πεπεισμένοι πως ακόμη μεγαλύτερες παραχωρήσεις θα τους έφερναν την συμφωνία με την τρόικα το επόμενο πρωί, έτσι ώστε να επικυρωθεί στο Eurogroup εκείνου του απογεύματος. Ήταν λες και ο Φάουστ πάλευε να πουλήσει την ψυχή του στον Μεφιστοφελή χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι ο Μεφιστοφελής δεν ενδιαφερόταν καθόλου να την αγοράσει.»
Τα σχόλια είναι κλειστά.